پایگاه اطلاع رسانی والیبال ایران - امیر غفور در سال 1370 در شهر کاشان دیده به جهان گشود. وی والیبال را از سال 1383 از مدرسه راهنمایی شروع کرد. در مدرسه ی آنها فقط والیبال، هندبال و پینگ پنگ آموزش داده میشد و او مجبور بود انتخاب کند و از میان این رشته ها والیبال را انتخاب کرد. فعالیت او در حد مدارس بود تا اینکه مربی استقلال آمد و او را انتخاب کرد، ولی او به دلیل این که درسش خوب بود قبول نکرد. ولی در تابستان همان سال والیبال را دوباره شروع کرد و اینطور بود که وارد دنیای والیبال شد. به گفته ی خودش والیبال را از زمان بهنام محمودی دنبال میکرد واو را به عنوان یک بازیکن خوب که والیبال ایران را به ایران معرفی کرد میشناسد. امیر غفور یکی از ستاره های والیبال ایران است. او مرد شماره 10 تیم ملی است و توانست در مدت زمان کوتاه به یک ستاره جهانی تبدیل شود. وی در مسابقات انتخابی المپیک در سال ۱۳۹۱ در بازی با ژاپن به عنوان امتیازآورترین بازیکن تیم ملی والیبال مردان ایران معرفی شد.

امیر غفور در ردیف بهترین های والیبال جهان قرار دارد. او در لیگ جهانی سال 2013 در بازی مقابل آلمان به عنوان امتیازآورترین بازیکن شناخته شد و درکل، امتیاز آور ترین بازیکن ایران در لیگ جهانی بود. در مورد مربی های خود میگوید که ست کوویچ خیلی برای او زحمت کشید و والیبالش را مدیون اوست. ولی ولاسکو در میدان بزرگتری به او بها داد. به گفته ی او ولاسکو قبل از این که اورا به تیم ملی بزرگسالان دعوت کند بازی اورا در لیگ و تیم ملی جوانان دیده بود و اعلام کرده بود که به وی اعتماد دارد و مانند دیگر مربیان به دنبال اسم و رسم بازیکن نیست.درباره ی لژیونر شدن میگوید که حتما اگر فرصتش پیش بیاید و مشکل سربازی اش حل بشود. یکی از اهدافش رفتن به اروپا و لیگ های معتبر دنیاست. وی همواره اظهار می دارد که نیمی ازموفقیت هایش رامدیون خانواده اش است. پدرش از همان ابتدای ورودش به والیبال سر تمرین او میرفت و از نزدیک کار او را تماشا میکرد وباعث دلگرمی او میشد. همچنین مادرش نیز زحمات بسیاری برای او کشیده است. در آخر جمله ای از امیر غفور در باره ی خانواده اش: امیدوارم بتوانم یک جوری زحمتهای آنها را جبران کنم، هرچند که نمیشود زحمت پدر و مادر را جبران کرد اما امیدوارم گوشه هایی از آن را جبران کنم...

پایگاه اطلاع رسانی والیبال ایران - وقتي براي اولين بار فرهاد ظريف در مسابقه هاي ليگ برتر واليبال كشورمان با تيم صنام كه آن زمان به رهبري مصطفي كارخانه هدايت مي شد، به ميدان آمد يكباره تعجب همگان را برانگيخت و اين فكر را در اذهان ایجاد كرد كه اين بازيكن 169 سانتي متري در كجاي واليبال كشورمان قرار خواهد گرفت و اين موضوع بيشتر به يک شوخي مي ماند؛ اما ظريف با جديت و پشتكار از تمام حصارهايي كه ممكن بود او را از آرزوهايش دور كند، گذشت و حالابر سكوي نخست ليبروهاي آسيا خودنمايي مي كند. هنگامی که وی با قد ۱۶۹ وارد عرصه والیبال شد کسی باور نمیکرد که او بتواند کار خاصی انجام دهد اما سر انجام او خود را با بازیهای درخشان به همه ثابت کرد. وی به صراحت میگوید که خیلی ها مسخره اش میکردند ولی او همچنان با پشت کار و البته تشویق های والدینش به کار خود ادامه داد. تا جایی که به تمرین تیم ملی رفت و از ایوان بوگانیکف خواست تا از او تست بگیرد؛ وی ابتدا امتناع کرد ولی وقتی کار خوب فرهاد را دید مجاب شد که او را به عضویت تیم ملی در آورد...

به نظر خود او حضورش در تیم صنام مهم ترین نقش را در هویت ورزشی اش داشته است. او در باره ی این که علاقه ای به لژیونر شدن دارد یا نه میگوید: که در سال 80 هنگامی که برای نوجوانان توپ میزد یکی از بزرگترین شانس های لژیونر شدن را از دست داد، یعنی رد کردن پیشنهاد تیم دینامو ی روسیه. البته بعد از آن هم یکی از تیم های لیگ هلند به وی پیشنهاد داده بود که به دلیل متاهل بودن و این که اجازه ی همراهی همسرش را به وی نمیدادند این پیشنهاد را نیز رد کرده بود. فرهاد معتقد است که به آرزو هایش رسیده است او یک همسر خوب و همچنین یک دختر زیبا به نام ترمه دارد. آرزوی ورزشی او نیز سلامتی همه و موفقیت تیم ملی است...

پایگاه اطلاع رسانی والیبال ایران - فرهاد قائمی در سال دوم راهنمایی والیبال را از زمین خاکی و با چند تن از دوستانش شروع کرد. بعد از مدتی با همان دوستان تیم تشکیل دادند و برای مسابقه به جاهای مختلف می رفتند. تا این که فرهاد برای تست دادن در تیم صنام رفت و پذیرفته شد و به عضویت تیم جوانان این باشگاه درآمد. بعد از آن در مسابقات آموزشگاهی در اورمیه به اردوی تیم ملی نوجوانان دعوت شد و پس از حدود یک سال به عضویت تیم ملی نوجوانان در آمد. بعد از مسابقات تیم ملی به عضویت تیم استقلال گنبد در آمد، پس از آن بیم بابل و دوباره به مدت دوسال در تیم جواهری حضور داشت، همچنین یک سال در تیم هاوش گنبد و بعد از آن هم در کاله عضویت داشته است. وی دلیل موفقیت خود را داشتن هدف و تمرینات منظم و همچنین مشاور خوب میداند. در زندگی ورزشی الگوی خاصی ندارد و سعی میکند از هر بازیکن نکات مثبتش رابیاموزد.

ولی از نظر شخصیتی به رحمان رئوفی علاقه دارد. او در میان لیگ های مطرح والیبال دنیا از لیگ ایتالیا خوشش می آید. در مسابقات لیگ جهانی هم پیشنهاداتی از طرف همین لیگ داشت که به دلیل مشکل خدمت سربازی نمیتوانست از کشور خارج شود. او در مورد استایل سرویس خود میگوید:دلیل استفاده از آن این است که به این استایل عادت کرده ام و تمرکز بیشتری به من میدهد،به گفته ی او این حالت سرویس زدن ایده ی خود او بوده و از کسی تقلید نمیکند...
در میان والیبالیستان با همه خوب است و لی با مجتبی میرزاجانپور روابط صمیمانه تری دارد. تا به حال در مورد این که  اگر والیبالیست نمیشد چه کاری میخواست انجام دهد فکر نکرده است. به گفته ی خود او وقت آزاد چندانی ندارد ولی سعی میکند در اوقات فراغت خود در کنار خانواده باشد. و در آخر یک جمله از فرهاد: عاشق موزیک، ماشین سواری و اسب سواری هستم...

اطلاعات پایه بازیکن :

عکس بازیکن :

منبع:arefvolleyball

پایگاه اطلاع رسانی والیبال ایران؛ عبدالرضا علیزاده متولد سی ام بهمن 1365 است و در اورمیه، شهر عاشقان والیبال دیده به جهان گشود. وی والیبالش را از همان دوران کودکی و در زمین های خاکی اورمیه آغاز نمود و با حمایت های پدرش کم کم وارد عرصه حرفه ای والیبال شد. او در 17 سالگی به تهران رفت و با تیم جوانان پیکان قهرمان لیگ برتر جوانان ایران شد تا نظر ابراهیم وطن پرست را برای حضور در تیم بزرگسالان پگاه اورمیه جلب کند. عبدالرضا چهار فصل پیاپی در تیم رویایی پگاه اورمیه بازی کرد و شماره 16 محبوب هواداران پرشور ارومی شد. لیبروی محبوب ارومی ها در این سال ها علاوه بر کسب مقام های دوم و سوم لیگ برتر والیبال ایران توانست نظر سرمربی وقت تیم ملی بزرگسالان را نیز جلب کرده و بعداز بازی در تیم های ملی نوجوانان و جوانان پیراهن تیم ملی والیبال بزرگسالان کشورمان را برتن کند.

سال بعد پگاه اورمیه تیم محبوب آذربایجان از تیمداری در لیگ برتر والیبال ایران کنار کشید و فولاد اورمیه جایگزینش در لیگ برتر شد. علیزاده این بار پیراهن آبی تیم فولاد را پوشید و در پایان فصل به همراه این تیم به مقام سومی سوپر لیگ ایران دست یافت. فولاد اورمیه هم بعد از یک سال تیم داری در لیگ برتر والیبال از لیگ کنار کشید و عبدالرضا هم تصمیم به ترک اورمیه گرفت. او یک فصل در تیم تازه تاسیس کاله مازندران بازی کرد و با این تیم شگفتی ساز بازهم سوم لیگ برتر والیبال شد. عبدالرضا علیزاده بعد از ناکامی در هیئت والیبال اورمیه با آمدن ولاسکو از لیست تیم ملی خط خورد تا دو قهرمانی در دو فصل پیاپی با کاله هم موجبات بازگشتش به تیم ملی را فراهم نکند.

علیزاده از بین لیگ های معتبر والیبال جهان به لیگ روسیه علاقه مند است و ستکویچ را مربی مورد علاقه خارجی خود میداند که در دوران جوانی شاگردش در تیم ملی جوانان ایران بوده است. الگوی ورزشی شماره 16 دوست داشتنی اورمیه ای ها سرجیوی برزیلی است که 20 سال در تیم ملی کشورش بازی کرد و به عقیده او بهترین لیبروی تاریخ والیبال جهان سرجیو می باشد.

بهترین مشوق عبدالرضا علیزاده در والیبال پدرش بوده و میرسعید معروف همشهری و هم دوره وی بهترین دوست والیبالی اش می باشد. او در حال حاضر لیبروی تیم والیبال شهرداری اورمیه است و با خداحافظی فرهاد ظریف از تیم ملی امید های بسیاری برای بازگشت به تیم ملی والیبال ایران دارد.

علیزاده اکنون متاهل است و تماشای سریال های کره ای به همراه همسر و دو دخترش سرگرمی مورد علاقه او به شمار می رود.